Ο Ιερός Ναός Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, ή Ευαγγελιστρίας, αποτελεί σύμβολο, αρχιτεκτονικό κόσμημα αλλά και σημείο αναφοράς για την ιστορία της Νέας Ιωνίας Μαγνησίας. Είναι η «Βαγγελίστρα» (όπως τήν έλεγαν ή τήν λένε ακόμη) των χιλιάδων Μικρασιατών προσφύγων που έφτασαν στον Βόλο, υπό δραματικές συνθήκες, μετά την Τραγωδία της Μικρασιατικής Καταστροφής (το 1922) και τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από τις πατρίδες της καθ΄ ημάς Ανατολής.

Είναι η εκκλησία που κυριολεκτικά έχτισαν οι ταλαιπωρημένοι αλλά και ευγενείς Μικρασιάτες της Νέας Ιωνίας, άλλοι με την προσωπική τους εργασία – τα ίδια τους τα χέρια (άνδρες και γυναίκες!) – και άλλοι με τις προσφορές τους σε υλικά μέσα, σε χρήματα, σε τιμαλφή, σε ό,τι μπορούσε ο καθένας να προσφέρει, ακόμη και από το υστέρημά του. Ήταν, όμως, και το περίσσευμα της καρδιάς των Μικρασιατών για την Υπεραγία Θεοτόκο, την μάνα-Παναγιά τους, που τους προστάτευε και τους ενδυνάμωνε στους δύσκολους καιρούς.

Ο Ναός δεσπόζει στην κεντρικότερη πλατεία της Νέας Ιωνίας, που είναι γνωστή ως Πλατεία της Ευαγγελίστριας (παρότι η επίσημη ονομασία της είναι «Πλατεία 25^ης Μαρτίου 1821»). Η Ευαγγελίστρια είναι η πρώτη ενορία που δημιουργήθηκε στον Συνοικισμό, όπως ονόμαζαν τη Νέα Ιωνία έως το 1947 – έτος που αποκόπηκε από τον Βόλο και έγινε ξεχωριστός Δήμος (με πρώτον δήμαρχο τον Ευάγγελο Καραμπατζάκη).

Του σημερινού μεγαλοπρεπούς Ναού προηγήθηκε η πρώτη ή «μικρή» Ευαγγελίστρια, ο ναός που είχε θεμελιωθεί στις 14 Μαρτίου 1926, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Γερμανό, και εξυπηρέτησε τις λατρευτικές ανάγκες των Προσφύγων έως και τη δεκαετία του 1950 (όταν και «πληγώθηκε» ανεπανόρθωτα από τον μεγάλο σεισμό της 19ης Απριλίου 1955 και τελικά κατεδαφίσθηκε το 1959). Το αίτημα και ο πρώτος σχεδιασμός για έναν μεγαλύτερο Ναό υπήρχε ήδη από την δεκαετία του 30, ο Πόλεμος, όμως, και η Κατοχή δεν επέτρεψαν την υλοποίησή τους.

Ο σημερινός περικαλλής ναός θεμελιώθηκε στις 15 Μαΐου 1949, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Ιωακείμ, και δόθηκε στη λατρεία το 1959. Τα επίσημα εγκαίνια με τον καθαγιασμό του Ιερού Ναού τελέστηκαν την Κυριακή 22 Μαΐου 1966, από τον Μητροπολίτη Δημητριάδος Δαμασκηνό, με την συμμετοχή των Μητροπολιτών Χίου Παύλου και Τριφυλίας και Ολυμπίας Στεφάνου, οι οποίοι καθαγίασαν τις πλαϊνές Αγίες Τράπεζες, αφιερωμένες στην Αγία Αναστασία την Φαρμακολύτρια και στην Αγία Φωτεινή την Σαμαρείτιδα. Έτσι, ο Ναός είναι τρισυπόστατος, δηλαδή, εκτός από τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου στον οποίο είναι αφιερωμένος ο κυρίως Ναός, το αριστερό κλίτος είναι αφιερωμένο στην Αγία Αναστασία και το δεξιό στην Αγία Φωτεινή.

Ο Ναός είναι χτισμένος σε ρυθμό τρίκλιτης ανατολίζουσας βασιλικής, το κεντρικό κλίτος στεγάζεται με
ημικυλινδρική καμάρα και τα πλάγια κλίτη με μονόριχτες στέγες. Τα πρώτα σχέδια για τον Ναό είχε εκπονήσει ο γνωστός αρχιτέκτονας Αριστοτέλης Ζάχος. Ο Ναός, εν τέλει, σχεδιάστηκε και χτίστηκε με την συμβολή των μηχανικών Θ. Ραφανίδη, Δ. Κασσιόπουλο, Ε. Καραμανίδη, Λ. Χειμώνα και Α. Χωραφά. Εξωτερικά, τον επισκέπτη καθηλώνει η όλη του οικοδόμηση με την πελεκητή πέτρα, οι μαρμάρινες κολώνες, τα θωράκια και τα κιονόκρανα, το επιβλητικό καμπαναριό αλλά και τα βόρεια προσκτίσματα του οικοδομικού συγκροτήματος. Εκεί στεγάζονται τα Γραφεία του Ναού, το Σπίτι Γαλήνης Χριστού «Αρχιμ. Κύριλλος Ρήγας», το Νεανικό Κέντρο και η μεγάλη αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου, όπου φιλοξενούνται ποικίλες εκδηλώσεις και το πνευματικό, κατηχητικό και πολιτιστικό έργο της Ενορίας.

Αξιόλογη είναι η αγιογράφηση του Αγίου Βήματος και του «Παντοκράτορα» από τον Απόστολο Φιλίππου, ενώ ο υπόλοιπος Ναός αγιογραφήθηκε από τον Ζαχαρία Καραφέργια. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο είναι έργο του εργαστηρίου του Γεωργίου Μπαλή (διατελέσαντος Δημάρχου Ν. Ιωνίας).

Στον γυναικωνίτη φιλοξενείται Εκκλησιαστικό Μουσείο με Έκθεση Ιερών Εικόνων και άλλων πολύτιμων ενθυμημάτων που στην πλειονότητά τους έφεραν μαζί τους οι Μικρασιάτες από τις αλησμόνητες Πατρίδες. Η πρώτη Έκθεση των Εικόνων εγκαινιάσθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος (και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος) Χριστόδουλο, την Κυριακή 3 Ιανουαρίου 1988.

Στην εξωτερική επιφάνεια του Κωδωνοστασίου βρίσκονται : α) αναθηματική ανάγλυφη παράσταση (έργο του γλύπτη Μ. Παπαδάκη) -προσαρμοσμένη στον νότιο τοίχο – ως αφιέρωμα μνήμης και τιμής στους ιερομάρτυρες της Μικρασιατικής Τραγωδίας (εγκαινιάστηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1992), και β) ψηφιδωτή παράσταση (στην δυτική βάση του Καμπαναριού) πού απεικονίζει το ιστορικό γεγονός της επίσκεψης του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου (28-9-1990) (έργο Π. Σαρφατή που αποκαλύφθηκε στις 20-11-1994). Στο προαύλιο του Ιερού Ναού υπάρχουν το μαρμάρινο άγαλμα της «Ιωνίας», σε απόδοση γυναικείας μορφής, έργο του γλύπτη Νικόλα, με ανάγλυφες συμβολικές παραστάσεις, από ορείχαλκο, στη βάση του – αυτό είναι και το «Ηρώον» για τις τελετές των Εθνικών Εορτών, και η μαρμάρινη προτομή του ιερο-εθνομάρτυρος Χρυσοστόμου Σμύρνης (έργο, επίσης, του γλύπτη Νικόλα)

Ο Ιερός Ναός πανηγυρίζει κατά τις δύο μεγάλες θεομητορικές εορτές, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου (25 Μαρτίου) και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου). Επίσης, πανηγυρίζει την μνήμη των Αγίων Ιερομαρτύρων Χρυσοστόμου Σμύρνης και των συν αυτώ (Κυριακή μετά την Ύψωση του Σταυρού, 14 Σεπτεμβρίου), η εορτή των οποίων συνοδεύεται με πολιτιστικές Εκδηλώσεις Μικρασιαστικής Μνήμης που συνδιοργανώνονται με τους τοπικούς μικρασιατικούς Συλλόγους.